Een wilsverklaring is een document waarin staat wat uw wensen zijn rondom uw eigen behandeling of levenseinde. Deze verklaring wordt gebruikt als u zelf geen beslissingen meer kunt nemen. Bijvoorbeeld als u in  coma ligt of als u een zwaar ongeluk krijgt, waardoor u niet meer kunt praten. En overleg met uw huisarts niet meer mogelijk is. Als u een wilsverklaring hebt en dat aan anderen laat weten, dan weten zijn wat uw behandelwensen zijn.

Wensen rondom ingrijpende medische behandelingen
In een wilsverklaring staat wat uw wensen zijn rondom ingrijpende medische behandelingen en keuzes rondom uw levenseinde. Welke behandelingen moet een huisarts juist wel of niet uitvoeren? Een aantal voorbeelden:

• Afzien of staken van een behandeling (behandelverbod). Bijvoorbeeld chemotherapie, bestraling, bloedtransfusie, operatie, gebruik antibiotica of morfine.
• Wel of niet reanimeren.
• Wel of geen beademing.
• Wel of geen dialyse.
• Wel of geen sondevoeding.
• Wel of niet opgenomen worden in het ziekenhuis.
• Wel of niet opgenomen worden op de Intensive Care of CCU (hartbewaking) in het ziekenhuis.
• Wel of niet stoppen met eten en drinken.
• Palliatieve zorg en palliatieve sedatie.
• Euthanasie en hulp bij zelfdoding.
• Het doneren van organen.
• Ter beschikking stellen van uw lichaam (aan de wetenschap).
• Wie voor u mag beslissen als u dat zelf niet meer kunt. U stelt dan een vertegenwoordiger aan.

Bijdrage van de huisarts respecteren
Heeft u een wilsverklaring waarin staat dat u een bepaalde behandeling of bepaalde zorg niet wilt, bijvoorbeeld niet reanimeren, dan moet uw huisarts dat respecteren. Een wilsverklaring waarbij u uw huisarts vraagt om een bepaalde behandeling of bepaalde zorg juist wel te geven, zoals euthanasie, is een verzoek dat uw huisarts kan respecteren. Maar uw huisarts is niet verplicht dit te geven.

Meer informatie vindt u op Patiënfederatie of op Thuisarts.